Tolstoy'un Sevgi Anlayışı

Tolstoy

İsa alim birine sordu : " Birinci emir nedir?" Adam "Allah'ı bütün ruhunla seveceksin" cevabını verdi. Adam devamla "İkincisi de kendi türünü ve yakınlarını kendi nefsin gibi sevmektir" dedi. İsa'da:

" Doğru cevap verdin. Hep böyle hareket et. " dedi.

" Tanrı sevgidir. Tanrı'yı hiç kimse hiçbir yerde göremez, fakat birbirimizi seversek Allah bizde, içimizde olur."

" Her kim ben Allah'ı çok seviyorum diyor, fakat; insan kardeşini sevmiyorsa, Tanrı'ya olan sevgisi yalandır. Çünkü gördüğü insanı sevmeyen, göremediği Allah'ı hiç sevemez."

Suyun yukarıdan akması nasıl doğalsa aşk ve sevgi de insan için öylesine doğaldır. Kendi yasasına göre yaşamak için, arıya uçmak, yılana sürünmek, balığa yüzmek, insana da sevmek gereklidir.

At düşmanından sürati sayesinde kurtulur. O horoz gibi ötemediği için şanssız değildir. Ama kendisine verilen koşma yeteneğine yitirdiği zaman şanssız olur. Köpek için önemli şey koku alma kabiliyetidir. O uçamadığı için talihsiz değildir.

 Aynı şekilde insan da ayıya, arslana ve kötü insanlara galip gelemediği için değil, fakat; kendine verilen en değerli şey olan sevgiyi,sevme kabiliyetini kaybettiği zaman talihsiz olur.

 İnsanın ölmesi; parasını kaybetmesi, şöhretinin yok olması, malını mülkünü yitirmesi veya bunlara sahip olamaması değildir. İnsan gerçek özelliğini, en yüce mutluluğunu, yani sevme yeteneğini kaybettiği zaman ölmüş sayılır.